Die vraag hoor ik vaak. En daar ga ik nu een antwoord op geven.
Hai, ik ben Wouter. En met deze video help ik jou, om het juiste platform te kiezen om jouw video in te zetten.
Wij gebruiken ons YouTube kanaal voornamelijk voor portfoliomateriaal, maar daar komt verandering in.
Wij gaan kennis delen. Abonneer je daarom op ons kanaal en klik meteen ook even op het belletje, zodat je een notificatie krijgt, wanneer wij een nieuwe video hebben geüpload.
Het is eigenlijk best wel gek hé, dat ik jou als kijker moet vragen om op die abonneer knop en het belletje te klikken. Maar dit is wel nodig om een YouTube kanaal te laten groeien.
Dit heeft namelijk alles te maken met het YouTube algoritme.
Wanneer jij op YouTube zoekt naar hoe je de beste nacho’s kunt maken, dan stelt YouTube jou een aantal video’s voor, waaruit je kunt kiezen. Deze video’s worden niet willekeurig bepaald. Het algoritme kijkt of een video past bij je zoekopdracht. En baseert de keuze op het succes van die videos. Het aantal weergaven… reacties, abonnees? Wordt de video uitgekeken? En ga zo maar door.
Daarnaast is YouTube van Google en kan het op die manier jou Google zoekgedrag ook weer koppelen aan je zoekgedrag op YouTube. Alles met als doel om jou de perfecte video voor te schotelen.
Maar even terug naar de vraag welk platform je nou het beste kan kiezen?
YouTube, altijd YouTube.
Omdat YouTube naast Google de grootste zoekmachine ter wereld is.
Daardoor is dit hét platform wat je altijd moet inzetten. Maar dit is niet het enige platform te zijn wat je inzet. Je kiest je platformen uit op basis van waar je doelgroep actief is.
Hoe en wanneer zet je video in? Is je video voor de business to business, dan zet je je video ook in op LinkedIn. Bestaat je doelgroep uit jongeren, dan kies je bijvoorbeeld voor Instagram en TikTok.
En voor diegene die nu naar de comments sectie scrollt om een reactie achter te laten over de beeldkwaliteit van bijvoorbeeld YouTube.
Yep, die beeldkwaliteit is goed, maar die is veel beter wanneer je de video op Vimeo zet.
Maar goed, dat is dan ook een platform waar veel contentmakers actief zijn.
Heb je vragen of wil je reageren, laat dan een reactie achter in de comments.
En mocht je het alsnog ingewikkeld vinden, geen nood. Wij kunnen het inzetten van je video ook verzorgen.
Dank voor het kijken en tot de volgende!
Wow, YouTube bestaat alweer 15 jaar! Wat vliegt de tijd. Het internet is nu niet meer voor te stellen zonder. Als je even niet weet hoe iets moet, wordt al snel een tutorial op YouTube opgezocht. En als de kinderen vervelend zijn; even een kinderfilmpje aan. Jongeren kijken tegenwoordig geen TV meer maar zitten vooral op YouTube.
En dan te bedenken dat het Super Bowl-incident van Janet Jackson in 2004 de inspiratiebron voor YouTube was. Jawed Karim kon hier namelijk online maar moeilijk videoclips van vinden. Dit gaf hem het idee om een website speciaal voor het delen van video’s te maken. Samen met Chad Hurley en Steve Chen (collega’s van elkaar bij Paypal) registreerden ze in 2005 de domeinnaam YouTube. Al snel werd de site razend populair en haalde vele sites in qua bezoekersaantallen. Google heeft daarom in 2006, na nog geen twee jaar na oprichting van YouTube, het bedrijf overgenomen. Hierdoor heeft het bedrijf de kans gekregen om uit te groeien tot het YouTube zoals we het vandaag de dag kennen.
YouTube is dan ook uitgegroeid tot een ideaal platform voor zakelijke content. Ongeveer 35% van internetgebruikers wereldwijd zit op YouTube. Dagelijks wordt er meer dan 500 miljoen uur aan video bekeken. Dit geeft voor bedrijven de kans om een groot publiek te bereiken. In een vervolg op deze blog gaan we graag dieper in op deze cijfers en wat dat kan betekenen voor ons als bedrijf.
Maar voor nu eerst een paar leuke YouTube feiten op een rijtje.
YouTube is in 15 jaar uitgegroeid tot het grootste video platform wereldwijd.
Van muziek, filmreviews, kinderliedjes tot bedrijfsvideo’s, alles is er te vinden.
Binnenkort misschien ook jouw bedrijfsfilm?
Wat in deze tijden niemand mist, is het gebrek aan beenruimte in het vliegtuig. Het kan, maar comfortabel is anders. Het vliegtuigstoel gevoel beschrijft goed, hoe wij als team opgevouwen in de bedrijfsbus hebben gezeten de afgelopen jaren. Dat probleem is voorlopig niet meer aan de orde. Want ook wij moeten anders werken om op een verantwoorde manier om te gaan met ieders gezondheid om zo jullie videocontent te blijven maken.
In de goeie oude tijd, wat nu zo’n twee maanden gelden is, namen we gemiddeld acht weken de tijd voor een project. Niet dat we zeven van de acht weken aan het nietsnutten waren, zeker niet. In die acht weken werken we niet fulltime aan het project maar juist aan meerdere tegelijkertijd.
Nu de economie bijna tot stilstand gekomen en wij veel bestaande projecten hebben afgerond, zijn we na gaan denken hoe wij projecten anders kunnen invullen. Tijdens én na Corona. Afstand houden is productietechnisch niet zo zeer een probleem. Daarvoor hebben we verschillende lenzen. En zoals je de laatste tijd in het nieuws veel ziet, hengels voor de microfoon. We gaan werken in kleinere teams, niet alleen omdat dit verstandig is wat betreft de richtlijnen van het RIVM, maar ook voor onze flexibiliteit. We hebben de apparatuur om op dezelfde dag, op meerdere plekken tegelijk te draaien. En waarom zouden we dat dan niet doen?
We kunnen 
gelukkig terugvallen op onze ervaring én creativiteit, om in de anderhalve meter economie mee te draaien. Videocontent is en blijft belangrijk. Al zal de reclamemarkt er iets anders uit gaan zien, hoeft dit niet per se slecht te zijn.
Het moet sneller en effectiever. Zonder daarbij op het creatieve vlak in te leveren. Dat gaan wij de aankomende tijd proberen waar te maken.
Recentelijk hebben we voor het eerst sinds het begin van de coronacrisis weer nieuw materiaal gedraaid. Ik mag dan geen essentieel beroep hebben, maar wel een ontzettend mooi beroep. Ik kwam op veel verschillende locaties voor opnames en heb veel indrukken opgedaan van diverse beroepen. Straks zal het op een grotere afstand zijn, maar dat maakt mijn werk niet minder leuk.
Lees meer over hoe wij werken in onze blogs.
Tja, corona heeft eigenlijk geen uitleg meer nodig. Op dit moment is mijn vijfde werkweek vanuit huis begonnen. Alleen, net als zoveel anderen. En of je nu alleenstaand bent, een stel of in een gezin, we zijn momenteel samen alleen.
Ik mis mijn collega’s, ook al zie ik ze bijna dagelijks via mijn beeldscherm. De één misschien wat vaker dan de ander, maar dat is niet anders dan het werk op kantoor. Ik mis het feit dat we op kantoor gemakkelijker contact kunnen leggen voor een kort overlegmoment, even feedback geven of een dynamische brainstorm. Dit werkt wel via een app zoals zoom, maar het is anders.
Ook mis ik het nauwe contact met onze klanten en de draaidagen. Of het nou op locatie is of bij ons in de studio. De sfeer die ontstaat tijdens de opnames is onmisbaar. En toch moeten we het momenteel zonder doen, nouja, bijna dan. Ik had vorige week mijn eerste nieuwe normale draaidag op locatie. En dat vanuit huis.
Voor zorggroep Tangenborgh maken we een video die het personeel een hart onder de riem moet steken. En ik moet zeggen dat het wel even wennen was om via videobellen op afstand de regie te doen voor dit project. Maar door vooraf helder te hebben wat er nodig is en met een goede samenwerking met het PR team van Tangenborgh, hebben we toch mooie opnames kunnen maken. Ergens is het zuur dat we recent hebben geïnvesteerd in een aantal nieuwe camera’s met prachtige lenzen en kwaliteit, dat we nu voornamelijk terugvallen op het filmen met een iPad of iPhone. Maar het werkt. En daar gaat het in deze tijd om.
Natuurlijk merken wij ook wat van deze nieuwe crisis. Qviv is gestart in de vorige economische crisis, dus die ervaring kunnen we nu goed gebruiken. En wanneer ik op LinkedIn kijk, dan zie ik ontzettend veel nieuwe initiatieven voorbijkomen. Deze tijd maakt dat we allemaal creatiever denken in mogelijkheden en oplossingen. En ik hoop dat we dat vast kunnen houden, want volgens mij is deze tijd nog lang niet voorbij. Gelukkig kunnen we de tijd die vrijkomt, door het wegvallen van opdrachten, invullen met eigen opdrachten. Zo hebben we al wat moois in de productieagenda staan voor een nieuwe video. En hiervoor werken we samen met een aantal andere creatievelingen uit onze sector én daarbuiten. Meer wil ik daar nog niet over loslaten, maar houd hiervoor onze socials in de gaten!
We maken ons op voor een onzekere toekomst, maar zien tegelijkertijd ook kansen om er het beste van te maken.
En dat moeten we samen doen.
Alleen samen, want samen sta je sterk.
Als je een ingewikkeld proces probeert uit te leggen, wordt het alleen maar ingewikkelder. Of lukt het niet om een nieuw beleid over te brengen. Iedere keer wanneer je het probeert, struikel je over de woorden en het verhaal. Want: met welke woorden prikkel je de ander? Je hebt het heel goed in je hoofd. Je weet precies wat je moet vertellen, maar de manier waarop is soms nog best lastig. Immers, de ander heeft er nog geen voorstelling van.
Dan wordt het niet eenvoudig om nieuwe mensen in te werken of om een verandering te laten plaatsvinden. Je wilt natuurlijk iedereen hierin mee krijgen.
Gelukkig bestaat er zoiets als een uitleganimatie. Mijn persoonlijke favoriet. En waarom? Omdat het zo tof is om zomaar wat te bedenken. Om een vliegtuig op de keukentafel te laten landen. Om een appelboom in je huis te hebben en een kabbelend beekje door je slaapkamer. Wat gaaf is dat zeg. Van kabbelend beekje naar een complete jungle. Een jungle vol apengeluiden, krekels en wind door de bladeren. Wat een beleving. Slapen in de jungle.
Niet te filmen toch? Ja. Dat wel. Maar je zult er zo'n 30.000 euro voor moeten vrijmaken.
Op zo’n moment is een uitleganimatie de uitkomst. Visies, missies, crm-systemen, werking en uitleg van producten, diensten of werkwijze. Als je het goed wilt uitleggen, ben je zomaar vijftien minuten verder en moet je je afvragen of je het doel hebt bereikt. Wij gebruiken ons meesterschap om die vijftien minuten om te toveren naar één minuut. Waarbij het doel altijd overeind blijft.
Deze drie componenten worden op elkaar afgestemd en samengesmolten tot één video: de uitleganimatie. Onze overtuiging is dat je pas een goede boodschap kunt overbrengen als je alle drie facetten evenveel aandacht hebt gegeven. Waarbij het verhaal leidend is. Om ervoor te zorgen dat dit verhaal gaat werken, kort en bondig is, en in de juiste tone-of-voice geschreven, schrijven wij ze altijd zelf. Het is het ei van de gehele animatie. De kapstok waar we grafische elementen, muziek, geluidseffecten, animaties laten maken en een stem aan ophangen. Muziek en geluidseffecten worden er niet willekeurig onder gemonteerd. Ze worden gemixt en getimed, los opgenomen en net zolang bewerkt tot de beleving echt klopt.
Nu heeft jouw doelgroep er direct een voorstelling van. Tja. Dat scheelt een hoop lastige woorden, zinnen en handgebaren. Welkom in de wereld van uitleganimaties.
Hoe we een krachtig verhaal schrijven? Daar ga ik graag met je over in gesprek.
Neem contact met mij op via peter@qviv.nl of 0513-640800.
Op vrijdagmiddag sluiten wij traditioneel de week af met een kleine vrijdagmiddagborrel. We bespreken de nog lopende producties en proosten op de behaalde deadlines, successen moet je vieren tenslotte. De borrel is juist een afsluiting van een drukke werkweek, zo niet afgelopen vrijdag voor een deel van ons team. De borrel werd wel gedronken, maar Matthias, Jurian en Wouter gingen daarna nog 48 uur door om een film te maken in één weekend! In deze blog gaan we in waarom je in hemelsnaam na een 40 urige werkweek nog een weekend gaat doorhalen om een film te maken.
We deden mee met het 48 hour filmproject in Leeuwarden. Een competitie waarin je binnen 48 uur een film maakt. Van script tot film. Deze competitie vindt wereldwijd plaats in verschillende steden, nagenoeg elk weekend is er ergens ter wereld wel een 48 hour filmproject. Voorbereiden is geen optie. Op vrijdagavond om zeven uur weet je pas voor welk genre je een film moet maken. Ook krijg je dan te horen wat de verplichte ingredienten zijn. Dit is de naam van de hoofdpersoon, een verplichte zin én een verplichte prop. Een prop is een attribuut die je in de film (subtiel) tegen moet komen. Dit jaar was de verplichte prop een fietsonderdeel, de verplichte zin: Ik zoek niet, ik vind (eventueel Engelstalig: I don't search, i find) en een verplicht hoofdpersoon Louis/Lousie Laagland (mannelijk/vrouwelijk).
Voor mij is het meedoen aan een 48 hour filmproject niet nieuw. Hiervoor heb ik al drie keer eerder meegedaan met verschillende teams. Voorgaande edities was mijn rol die van opnameleider. Dit betekent dat je gedurende de dag de planning in de gaten houdt en de draaidag zo soepel mogelijk laat verlopen. Je bent dan de schakel tussen de regisseur en de rest van de crew. Dit jaar werd ik gevraagd door het team Hit and Run (teamnaam) om mee te doen als regisseur. Zowel de rol van opnameleider als die van regisseur ligt mij goed en gebruik ik in mijn dagelijks werk voor Qviv. Maar ik hoor je zeggen: "Waarom doe je dan hier nog aan mee?" Simpel, als je een commerciele klus draait, heb je te maken met budgetten, opdrachtgevers en een productietijd van (meestal) een paar weken. Nu moet je in 48 uur van script tot film opleveren zonder al deze kaders. Het dwingt je om anders te denken, snel te schakelen en keuzes te maken. En hier leer je zo ontzetten veel van! Wanneer je dit in een team doet waarin iedereen een rol heeft die hem of haar past, zorg je er voor dat iedereen kan exelleren en juist doen waar hij of zij goed in is. Op deze manier ontstaat een energie waarin je veel voor elkaar krijgt.
Vooraf is het natuurlijk spannend, omdat je niet weet wat je precies gaat tegenkomen, maar achteraf is het geweldig om te zien hoe alles op zijn plek valt.
Aangezien wij 1,5 week voor het 48 hour filmproject pas besloten hadden om mee te doen, hadden we een relatief kleine crew. We hadden geen geluidsman, geen componist en geen audiodesigner. Onze producent Paul Faber wist een paar uur voor de kick-off nog een student van het Friesland College bereid te vinden om mee te doen en het geluid op te nemen. Toen wij vrijdagavond te horen kregen voor welk genre (Mockumentary) we een film mochten maken, moest er nog wel wat geregeld worden. Drie uur voordat we de laatste opnames konden maken heeft de producent last-minute nog poppodium Neushoorn kunnen regelen voor een aantal scenes, en wist Marieke, mijn regie-assisitent nog een band te regelen die voor onze film de muziek wilde opnemen. Want, alles van je film moet in die 48 uur geproduceerd worden!
Ongeacht het resultaat, je hebt na 48 uur een film hebt gemaakt. Die is niet perfect, maar dat is juist het leuke. Als collega’s hebben wij het vaak over welke films we tof vinden en welke we graag zouden willen maken. Er volgen dan allemaal leuke ideeën, maar daar blijft het dan ook vaak bij. Leuke ideeën. In het weekend het 48-weekend (lees fourty- eight) kom je mensen tegen waar je normaal niet zo snel mee samen zou werken, wordt je uitgedaagd en moet je snel keuzes maken. Dit leidt tot verassende resultaten waar je veel van leert. Het is een spoedcursus filmmaken die, wat mij betreft, iedereen eens moet proberen. Alvast een tip: neem maandag vrij.
Voor commercieel werk wordt er van je verwacht dat je goed en netjes werk levert. Met name interviews kunnen vaak maar één keer gedraaid worden. Dus wat doe je dan? Je kiest voor een bepaald type shot, waarvan je precies weet dat het gaat werken en dat de klant er blij van wordt. Terwijl er veel meer mogelijkheden zijn die misschien in bepaalde situaties veel sterker het verhaal vertellen. Voor mij is het 48 hour filmproject de uitgelezen kans om eens te experimenteren met cameravoering. Je leert het meest met trial & error. Dat maakt zo’n dag extra spannend, omdat je niet weet of het gaat werken. Bij deze 48 productie heb ik ook kunnen werken met een andere camera, een mooi project om daarnaast eens te experimenteren met andere objectieven.
Wellicht dat ik bij een volgende commerciële klus een techniek toe ga passen die ik bij 48 Hour geprobeerd heb. Nu ik het resultaat van deze cameravoering gezien heb voelt het veiliger om het ook op commercieel niveau toe te passen. Zo kunnen we de klanten wellicht extra verrassen met unieke video producties.
Aanstaande zaterdag 11 november wordt onze film vertoond op het Noordelijk Film Festival in de Harmonie in Leeuwarden, samen met nog 27 films gaat "De Binnenband" in première. Als je vlug bent kan je er nog bij zijn. Er zijn nog kaarten beschikbaar. Wil je meer weten over dit project, voel je dan vrij om contact met ons op te nemen.
Wouter Koopmans
Het cliché van de schrijver achter zijn typemachine die geen begin kan maken aan wat dé nieuwe bestseller moet worden. De muzikant die zijn instrument mishandeld omdat alles hetzelfde klinkt, of de schilder die voor een blank canvas staat. Alle drie maken ze verhalen, maar ten opzichte van deze drie hebben wij als filmmakers één voordeel. Visueel materiaal om een verhaal mee te maken.
De persoon in kwestie verbaast zich over het feit dat hij zes uur van zijn tijd moet vrijhouden voor de filmploeg die langskomt. Ja! Dat wordt zweten. In ieder geval voor ons. Uitlichten, de set ombouwen, camera ombouwen, lenzen wisselen, omstanders uit het shot houden of een shot wat steeds over moet omdat een handeling op beeld perféct moet gaan. Als dat alles samenvalt én het shot scherp is, hebben we bruikbaar materiaal. Best wel een gedoe, vind je ook niet?
Na een opnamedag kregen wij vaak de vraag: Kan ik morgenmiddag de video krijgen? Het is immers alleen nog maar ‘even’ het beeldmateriaal aan elkaar snijden. We werken graag hard, maar we kunnen niet toveren.
Het is vrij gemakkelijk om met het materiaal een eerste opzet van de verhaallijn te maken omdat je allerlei ideeën hebt. De praktijk leert dat die eerste verhaallijn lang zo goed niet is als dat je van te voren had bedacht. Voor mij is dat een goed teken. Ik kan niet in één keer van uren aan materiaal het perfecte verhaal maken. Er zijn oneindig veel mogelijkheden, maar wat werkt?
Er is altijd een onderwerp. In een zin, in een shot, in een scène en in een verhaal.
Twee voorbeelden:
'Het is laat in de avond, de lange zomeravond komt ten einde en het laatste schemerende licht van de zon schijnt in de kamer. Een man zit in zijn chesterfield stoel met een kopje thee en een boek bij het raam. In het schemerende licht leest hij zijn boek tot het echt donker is.’
'Het is al laat, de lange zomeravond komt ten einde. Wat is er lekkerder dan met de laatste schemeringen van de zon bij het raam te zitten met een kop thee en een goed boek? Dat is precies wat Tom denkt. De thee zet hij op tafel, die is nog te warm. Het stoomt nog. Hij gaat zitten en slaat zijn boek open. In het schemerende licht leest hij tot het echt donker is’
Zie je het verschil? Twee keer hetzelfde eenvoudige verhaal verteld, maar de nadruk ligt ergens anders op. In welk verhaal ligt de nadruk op de persoon? En in welk verhaal ligt de nadruk op de omgeving? Ze verschillen, maar dat betekent niet dat de één beter is dan de ander. Verhaal één is mysterieuzer en roept vragen op, waar verhaal twee het gevoel of verlangen van de persoon beschrijft.
Storytelling is een vak. Dat kun je leren, hiervoor heb je een aantal tools. Matthias heeft in zijn blog al wat verteld over storytelling achter de schermen. Er zijn een aantal regels en trucs, maar de basis is creativiteit.
Verhalen maken, ons meesterschap.
Een video of animatie kan er prachtig uit zien. Maar zonder een goed verhaal (storytelling) ben je het morgen alweer vergeten.
Wanneer mensen vragen wat ik voor werk doe, vertel ik; “Ik werk in de video en animatie industrie.” Meestal roept dat meer vragen op dan antwoorden. Zoals: “Dat is zeker iets met computers?”. Vanaf dat moment werk je in hun ogen in de ICT.
Los van alle camera’s, computers en andere technische gadgets is een video of animatie in essentie het vertellen van een verhaal. Mijn beroep is daarom storyteller. Maar hoe kun je er voor zorgen dat een verhaal wél iets betekent en welke keuze moeten wij als storytellers daarin maken? Naast intellectuele inhoud, moet de storytelling van een video of animatie aan een groot aantal eisen voldoen. Ik heb er een drie op een rijtje gezet.
Ik begin een verhaal vaak met het oproepen van vragen of met herkenbaarheid. Mensen zijn nieuwsgierig van aard en wanneer je eenmaal hun interesse hebt gewekt, is het makkelijker om deze vast te houden. De kijker bepaalt namelijk binnen 5 tot 10 seconden of het verhaal zijn of haar tijd waard is. Zorg er dus meteen voor dat dit zo is!
Stel.. je gaat een (mini-)documentaire maken over Kees. Vermijd bij het monteren van de video te starten met het voorstel rondje. Laat de geïnterviewde meteen iets over één van de hoofdvragen vertellen en begin daarna over de persoon zelf. Zo weet de kijker waar de video over gaat. Er zijn meer mensen die Kees heten. De naam van de persoon is ondergeschikt aan het verhaal. De boodschap (in dit geval van Kees) is waar het uiteindelijk allemaal om draait.
De hoeveelheid shot-wissels, inhoud en muziek bepalen gevoelsmatig grotendeels het ritme. Toch zijn er veel meer factoren die het ritme bepalen. Eén die je wellicht niet kent is ‘Point of interest’. Point of interest is de plek in het beeld die de meeste aandacht vraagt. Het menselijk brein is geprogrammeerd om beweging en gezichten van mensen in een fractie van een seconden op te sporen en te analyseren. De afbeelding hierboven is een duidelijk voorbeeld van een opeenvolging van twee shots waar dit principe is toegepast.
Neem het eerste shot. Dit is een centraal gekadreerd close-up shot. Wat je het eerst zal op vallen is een hand (in een video beweegt de hand een beetje). Vervolgens zie je dat hij een hengel vast houdt. Het tweede shot is een totaal shot. Wat je bij dit shot het eerst op zal vallen is een visser met een hengel in zijn hand. Vervolgens de boot op het water. Ook dit shot is centraal gekadreerd. Het oog van de kijker hoeft dus niet het hele beeld compleet af te scannen, omdat de point of interest zich grofweg op de zelfde plek bevindt. Dit is een extra manier van ritme.
Hoe wij de camera bewegen is hoe wij de kijker mee bewegen. Denk bijvoorbeeld aan een shot gedraaid vanaf een statief of op de schouder. Het statief geeft een wat zakelijk, voorspelbaar en veilig gevoel. Gedraaid vanaf de schouder daarentegen voelt minder geregisseerd, onvoorspelbaar en realistischer omdat wij ons hoofd ook niet exact stil houden.
Stel we gaan een mini documentaire maken over een burgemeester. Een keuze zou kunnen zijn om het interview op statief te draaien, zodat het gesproken verhaal van de persoon extra correct en overtuigend overkomt. Een plakshot van de burgermeester die mensen ontmoet, zou je vanaf de schouder kunnen draaien. Hierdoor geef je het geheel een wat menselijke en persoonlijke lading.
Dit zijn maar drie voorbeelden die wij, als storytellers, achter de schermen gebruiken om een goed verhaal te maken. Elke video of animatie is anders en daarom moeten wij elke keer nieuwe keuzes maken om het verhaal de juiste richting op te sturen. Deze 'trucjes' zijn overigens geen garantie op een goed verhaal. Regels zijn er natuurlijk ook om te breken, wanneer die keuze het verhaal versterkt. Dat is voor mij de reden wat dit vak complex en uitdagend maakt!
Benieuwd wat voor verhalen wij te vertellen hebben? Kijk dan op onze website voor een video of animatie. Nog niet uitgelezen over achter schermen tips? Lees dan de blog over het schrijven van een goede voice-over tekst.
Leeuwarden stond gisteravond letterlijk in de schijnwerpers. Het zal je vast niet ontgaan zijn, The Passion hield Leeuwarden al een tijd in zijn greep met als hoogtepunt natuurlijk het reli-spektakel wat gisteravond live werd uitgezonden.
Ik ga je niet vermoeien met een samenvatting van de inhoud, waarschijnlijk ben jij één van de ruim drie miljoen kijkers die gister voor de buis zat, of was je één van de 16.000 bezoekers die op het Wilhelminaplein stond. (Wij Liwadders zeggen toch gewoon Zaailand?)
Zoals je hierboven al kunt zien kom ik uit Leeuwarden, ik ben er geboren en woon al ruim 15 jaar op loopafstand van het Zaailand. Toch ben ik gister niet gaan kijken op het Zaailand, maar heb ik er bewust voor gekozen om de uitzending via de televisie te volgen. Want man man man, wat een geweldige productie heeft regisseur David Grifhorst samen met zijn crew van een paar honderd man en vrouw neergezet. Hier word ik superblij van, kippenvel!
Maar wat maakt deze productie dan zo bijzonder? In mijn beleving is dat de producent en de zenders EO, KRO en de NCRV. Zij zien al zeven jaar op rij dat de vernieuwde vertelling van dit bijbelse verhaal inspeelt op beleving en gevoel. Ga maar na, hoeveel programma’s van deze zenders bereiken zoveel mensen, jong en oud, gelovig en niet gelovig. Hierdoor investeren deze partijen veel geld in deze co-productie. En met dat geld kan je hele mooie dingen maken.
En uiteraard maakt geld niet gelukkig, maar helpt het je productie wel. Veel belangrijker is het om een duidelijke visie te hebben. Met je visie overtuig je je opdrachtgever van het verhaal wat je wilt vertellen. En daarmee kan je gaan voorbereiden. Reken maar dat de voorbereidingen voor The Passion Leeuwarden ongeveer een half jaar geleden begonnen zijn. En voorbereiding is in ons vakgebied één van de belangrijkste elementen van een productie.
Voor mij was het absolute hoogtepunt het shot waarin Elske DeWall gevolgd wordt wanneer zij al zingend in het naastgelegen hofje loo
pt. Jij denkt nu misschien; ja dat was mooi, maar ík zat te juichen op de bank. Een cable cam, oftewel een camera aan een kabel, hing boven Elske en volgde haar op de voet. Dit shot (en de shots er voor en erna) zit zo goed in elkaar en is alleen mogelijk door voorbereiding, de visie van de regisseur, goede apparatuur en camera-operators, schakeltechnici, shaders etc. Deze productie is juist zo goed door het inzetten van een team professionals die goed zijn in hun vak en ook als team fungeren. Ze zijn héél goed op elkaar ingespeeld.
Maar eerlijk is eerlijk, David Grifhorst had, om het in zijn eigen woorden te noemen, een snoepwinkel aan apparatuur tot zijn beschikking, maar liefst 18 camera’s konden live geschakeld worden, een crane met camera stond op het dak van het Fries Museum, een cablecam, steadycam en ga zo maar door.
Prachtig om na afloop op een speciaal themakanaal van Ziggo een interview te zien met David Grifhorst. Vers uit de regiewagen en met een smile van oor tot oor vertelt hij hoe gaaf het is om zo’n productie te mogen maken en zoveel goeie en mooie mensen én apparatuur tot je beschikking te hebben. Met passie voor het vak maakt David Grifhorst al jaren The Passion.
Ik maak een diepe buiging voor het hele productieteam van The Passion en ben blij dat mien stadsje zo mooi in beeld is gebracht. Uit dit soort producties haal ik enorm veel inspiratie voor de producties die ik maak met het team van Qviv. Dit betekent voor nu weer vol aan de bak met de voorbereiding voor onze eerstvolgende productie!
Foto's via The Passion Facebook
EDIT: Hieronder het shot waarover ik zo enthousiast ben.
Via het YouTube kanaal van The Passion
Verhalen vertellen. Sommige mensen kunnen dat zo goed. Een verhaal zo brengen dat het intrigeert. Niet gewoon wat zeggen. Maar vol beleving en avontuur. Met handgebaren, een verheffende stem en een mimiek waar je kippenvel van krijgt.
Een verhaal komt niet binnen door simpelweg vertellen hoe iets werkt of wat je visie of strategie is. Niet zolang de luisteraar, of in ons geval de kijker, er geen verbeelding bij kan creëren. De kracht zit hem in het vastgrijpen van de kijker. De kijker het vermogen geven zich in te kunnen beelden in de situatie. Meenemen op reis. Meenemen op avontuur.
Naar goede verhalenvertellers kun je uren luisteren. En daar hebben we de kern te pakken. Een goed verhaal schrijven is één. Een goed verhaal vertellen is twee.
Wij hebben onze hobby gemaakt van beide facetten. Niet omdat we zo goed zijn in het persoonlijk vertellen van goede verhalen. Nee, omdat we een middel hebben gevonden wat het éénvoudiger maakt om een verhaal precies de juiste lading mee te geven, zodat een verhaal binnenkomt. Waardoor je je verplaatst in een situatie. Waarmee we je op avontuur nemen.
Een goede mix tussen bewegend beeld, een perfecte geluidsmixage, timing en bovenal: de inhoud. Een intrigerende stem. De verhalenverteller.
Mocht je al met ons gewerkt hebben, dan heb je ervaren dat we hieraan juist veel waarde hechten. Het is de basis voor de gehele productie. De eerste opzet tot een goed verhaal: de voice-over tekst.
Elk woord wordt gewogen: is het herhalend? Dan wordt er gestreept. Een verhalenverteller vertelt immers ook niet twee keer hetzelfde. Dan zou je in slaap vallen. Gebruikt een verhalenverteller veel tekst om iets uit te leggen? Ook dan is het lastig jezelf bij de les te houden.
Het belangrijkste doel is dat de boodschap overkomt. Natuurlijk is dat ons werk. Sterker nog: dat is onze verantwoordelijkheid. We hanteren dan ook altijd de onderstaande principes. De basiselementen om tot een goede voice-over te komen.
Dit kun je het beste oefenen door je geschreven tekst luid uit te spreken richting jezelf of iemand anders. Loopt het lekker? Geen lastige woorden of ‘bekkenbrekers’? Dan gaat het goed!
Door kort en krachtig te ‘vertellen’, komt je verhaal beter binnen en houd je de kijker bij de les. Je blijft niet te lang in hetzelfde hangen, waardoor het een belevenis wordt om naar te luisteren.
Wees je bewust van je doelgroep. Oftewel degene die je video bekijkt. Voor hem of haar moet je verhaal duidelijk zijn. Maak voordat je begint een profielschets en gebruik de woorden en zinsconstructies die daar bijhoren.
Het heeft geen zin uit te wijden in complexe theorieën. Houd je bij de kern van het verhaal. Men vraagt wel als men meer wil weten. Laat eerst het verhaal maar eens zijn werk doen: prikkelen, interesse wekken of begrip creëren.
Eén keer vertellen met het juiste beeld, met de juiste lading en het komt binnen. Vertrouw daarop. Blijven hameren op hetzelfde werkt soms zelfs verwarrend en zorgt ervoor dat je verhaal minder krachtig overkomt.
Laat een goed gevoel achter. De laatste seconden blijven het beste hangen, maak hier gebruik van. Wees er bewust van dat dit gedeelte van je tekst van levensbelang is als het gaat om het activeren van de kijker. Hierna is de kijker immers weer aan zet.
En vergeet niet: ook het beeld vertelt een verhaal. Kun je het niet kwijt in de stem, dan kan je door de juiste beelden te gebruiken alsnog het complete verhaal overbrengen.
Niet alles hoef je te vertellen. Met handgebaren kom je ook een heel eind.
—
Wil je meer weten of gewoon eens hierover filosoferen? Dat treft. Samen stoeien over de juiste context doe ik graag.
Ik help je dan ook graag verder met jouw verhaal.
Neem contact op en ik zorg dat de koffie vers gemalen is.
