Leeuwarden stond gisteravond letterlijk in de schijnwerpers. Het zal je vast niet ontgaan zijn, The Passion hield Leeuwarden al een tijd in zijn greep met als hoogtepunt natuurlijk het reli-spektakel wat gisteravond live werd uitgezonden.
Ik ga je niet vermoeien met een samenvatting van de inhoud, waarschijnlijk ben jij één van de ruim drie miljoen kijkers die gister voor de buis zat, of was je één van de 16.000 bezoekers die op het Wilhelminaplein stond. (Wij Liwadders zeggen toch gewoon Zaailand?)
Zoals je hierboven al kunt zien kom ik uit Leeuwarden, ik ben er geboren en woon al ruim 15 jaar op loopafstand van het Zaailand. Toch ben ik gister niet gaan kijken op het Zaailand, maar heb ik er bewust voor gekozen om de uitzending via de televisie te volgen. Want man man man, wat een geweldige productie heeft regisseur David Grifhorst samen met zijn crew van een paar honderd man en vrouw neergezet. Hier word ik superblij van, kippenvel!
Maar wat maakt deze productie dan zo bijzonder? In mijn beleving is dat de producent en de zenders EO, KRO en de NCRV. Zij zien al zeven jaar op rij dat de vernieuwde vertelling van dit bijbelse verhaal inspeelt op beleving en gevoel. Ga maar na, hoeveel programma’s van deze zenders bereiken zoveel mensen, jong en oud, gelovig en niet gelovig. Hierdoor investeren deze partijen veel geld in deze co-productie. En met dat geld kan je hele mooie dingen maken.
En uiteraard maakt geld niet gelukkig, maar helpt het je productie wel. Veel belangrijker is het om een duidelijke visie te hebben. Met je visie overtuig je je opdrachtgever van het verhaal wat je wilt vertellen. En daarmee kan je gaan voorbereiden. Reken maar dat de voorbereidingen voor The Passion Leeuwarden ongeveer een half jaar geleden begonnen zijn. En voorbereiding is in ons vakgebied één van de belangrijkste elementen van een productie.
Voor mij was het absolute hoogtepunt het shot waarin Elske DeWall gevolgd wordt wanneer zij al zingend in het naastgelegen hofje loo
pt. Jij denkt nu misschien; ja dat was mooi, maar ík zat te juichen op de bank. Een cable cam, oftewel een camera aan een kabel, hing boven Elske en volgde haar op de voet. Dit shot (en de shots er voor en erna) zit zo goed in elkaar en is alleen mogelijk door voorbereiding, de visie van de regisseur, goede apparatuur en camera-operators, schakeltechnici, shaders etc. Deze productie is juist zo goed door het inzetten van een team professionals die goed zijn in hun vak en ook als team fungeren. Ze zijn héél goed op elkaar ingespeeld.
Maar eerlijk is eerlijk, David Grifhorst had, om het in zijn eigen woorden te noemen, een snoepwinkel aan apparatuur tot zijn beschikking, maar liefst 18 camera’s konden live geschakeld worden, een crane met camera stond op het dak van het Fries Museum, een cablecam, steadycam en ga zo maar door.
Prachtig om na afloop op een speciaal themakanaal van Ziggo een interview te zien met David Grifhorst. Vers uit de regiewagen en met een smile van oor tot oor vertelt hij hoe gaaf het is om zo’n productie te mogen maken en zoveel goeie en mooie mensen én apparatuur tot je beschikking te hebben. Met passie voor het vak maakt David Grifhorst al jaren The Passion.
Ik maak een diepe buiging voor het hele productieteam van The Passion en ben blij dat mien stadsje zo mooi in beeld is gebracht. Uit dit soort producties haal ik enorm veel inspiratie voor de producties die ik maak met het team van Qviv. Dit betekent voor nu weer vol aan de bak met de voorbereiding voor onze eerstvolgende productie!
Foto's via The Passion Facebook
EDIT: Hieronder het shot waarover ik zo enthousiast ben.
Via het YouTube kanaal van The Passion
